Er was vannacht een buitje geweest.
Om 6:30 opgestaan en de kinderen zijn pannenkoeken gaan halen voor het ontbijt.
Ondertussen hebben wij de tentjes afgebroken en zo veel mogelijk weer ingepakt. Nadat we klaar waren hebben we ook ontbeten.
Rond acht uur vertrokken we weer, op naar de finish! Het was nog maar 17 km en dat deed wat met onze mindsetting. De kilometers kropen maar voorbij.
Zo’n drie km voor de finish begon het zachtjes te regenen. Een km verder toch maar de regenkleding aangedaan.
We zijn hand in hand naar de finish gelopen en wat kregen we een applaus! Ongelofelijk, de mensen die buiten stonden, maar ook de mensen die in de Trekkers Inn waren kwamen al klappend en fluitend naar buiten. Het was emotioneel. Zo trots, blij en opgelucht.
De groep Zuid Koreanen verdrongen zich om foto’s te kunnen maken.
Volgens de gps hebben we 115,9 km gelopen en we hebben er 101 uur en 45 minuten over gedaan. Waarvan we 34,51 uur echt gelopen hebben. We hadden een gemiddelde loopsnelheid van 3,3 km/u. De totaal gemiddelde snelheid incl pauzes, maar zonder avond/nachtrust was 2,0 km/u.
Andreas Karlsson kwam een praatje met ons maken. En Andreas Cederlund nodigde ons uit voor zijn toespraak in de Trekkers Inn en voor de jubileumtaart. Ook werden we alvast uitgenodigd voor vanavond.
Ezra kreeg, als jongste hiker, het eerste stukje van de taart.
Tijdens het taart eten hebben we nog even met Johan Skullman gepraat. Hij gaf de jongens nog een high five. Ezra kreeg nog een knuffel.
Daarna ben ik, in de regen, de tentjes gaan opzetten.
Toen dat stond ben ik terug gegaan naar de Trekkers Inn. David en ik hebben daar nog een heerlijk broodje Suovas gegeten.
Een Nederlandse jongen van begin twintig zat in de launsh van het hotel, moe en uitgeput. Toen hij Ezra zag lopen viel zijn mond eigenlijk open van verbazing. Vol ongeloof vroeg hij of Ezra de Classic ook had gelopen. Een vol trotse en enthousiaste ‘ja’ vloog om z’n oren.
We mochten op de hotelkamer van Eirik en Mona gaan douchen.
Tijdens het douchen moest Job overgeven van vermoeidheid.
Terug ik de Trekkers Inn werd Ruben ook niet lekker. Ze wouden zo graag naar bed, Ruben huilde van vermoeidheid. Job hing bij Alin op schoot en Ruben lag op een bankje.
Ze hadden lange filmverslag van de Fjällräven Polar 2014 ook laten zien. Weer zo’n kippenvel momentje. Ezra vond het zo mooi dat hij de hele tijd op mijn schouders wou zitten zodat hij het goed kon zien.
Met hangen en wurgen hebben ze tot negen uur gewacht.
Eindelijk nam Sofia Jugård het woord en uiteindelijk werden er tien kinderen naar voren geroepen onder een enorm applaus. Voor hun prestatie kregen ze nog een FR rugzakje. Hierna konden ze eindelijk naar bed.
Rond tien uur zijn wij ook gegaan. Zodat we voor de terugreis nog een goede nachtrust konden pakken.
Om twaalf uur midden in de nacht gaf Ruben in de tent flink over. Zomaar, uit het niets.
Twee uur ben ik bezig geweest om het weer schoon te maken.